Κάποιοι, απολύτως υπεύθυνοι για το χάλι μας ως κράτος και κοινωνία, θεώρησαν ότι αν μασκαρευτούν σε πολιτική ...χλωρίδα θα καταφέρουν να μάς ξεγελάσουν και να υποκλέψουν για μιά ακόμα φορά την ψήφο μας.
Ήδη ο ένας το πραγματοποίησε κιόλας «εκτοξεύοντας» ως τίτλο του ...νέου σχηματισμού το δέντρο κάτω από το οποίο ο Πλάτωνας δίδασκε τους μαθητές του αρετή και σοφία.
Δυό "προσόντα" που καθόλου δεν διαθέτει ο εμπνευστής του. Μέχρι και οι "58" το μυρίστηκαν αυτό και ...έκοψαν εγκαίρως λάσπη...
Ο άλλος ετοιμάζεται λέει κι αυτός να εκτοξεύσει μετονομασία του κόμματός του. Αλλά μάλλον προς εθνικοπατριωτικό τίτλο θα κλίνει αυτός. Παλιός πατριδοκάπηλος γάρ...
Κι εμείς;;;
Εμείς εκεί στο καφενείο του χωριού κυριακάτικα, άλλοι με τσίπουρο κι άλλοι με κρασί -χωρίς να χαρτοπαίζει όμως κανείς!- συζητώντας καταλήξαμε να φτιάξουμε κι εμείς ένα κόμμα. Ακόμα κι ο ανεμόμυλος Λοβέρδος έφτιαξε, σκεφτήκαμε. Που ούτε το νυχάκι μας δεν αξίζει...
Από τους πολλούς τίτλους που προτάθηκαν -δέντρων πάντοτε!- όπως το Πουρνάρι {στου Πίτσαλη}, ο Πλάτανος {στη βρύση Μεσηνοί}, το Σφεντάμ {της Πλατείας}, το Κυπαρίσι {του Άϊ-γιώργη}, η Καριά {της Τσιακούς}, η Αγριοκερασιά {στην Κρανούλα}, η Μολυβάδα {στα Καρατζβάνια} τελικά προτιμήσαμε ένα συλλογικό. Αυτά που κυριαρχούν στο χωριό μας: Τα πουρνάρια.
Δέντρο αειθαλές αιωνόβιο και πολύ χρήσιμο τόσο για να φράξεις μάντρες, όσο και για να ψήσεις αρνί στη γάστρα ή να ζεσταθείς στο τζάκι ή με σόμπα.
Άριστο ξύλο!
Και οι καρποί του, τα βελάνια, είναι άφθαστη οικολογική τροφή για πρόβατα και γελάδες.
Καταλήξαμε σε ωρισμένες κατευθύνσεις του κόμματος και αναθέσαμε στον πιό αργόσχολο να τις αναπτύξει σε μιά διακήρυξη.
Την άλλη Κυριακή θα την συζητήσουμε, θα την οριστικοποιήσουμε και θα την δημοσιοποιήσουμε.
Αναμείνατε στην οθόνη σας.
